Hello, Spring!

Brak laptopa dał odczuć brak blogowania przez pewien czas. Ale dzisiaj dostałam takiego kopa w tyłek, tyle siedzi we mnie motywacji, że i na bloga przyszedł czas. Ostatnio zapomniałam jak wygląda poranne słońce przebijające się przez kwieciste firanki u Babci w domu, jak smakuje kawa z mlekiem na pobudkę i jak potrafię się stresować przed swoją pierwszą lekcją angielskiego przez internet. Jeżeli mam się przyznać, to owszem; długo nie mogłam się pozbierać do zrobienia czegokolwiek w Polsce. Przez wiele miesięcy siedziałam w mojej strefie komfortu, bez stresu, bez osiągnięć, bez odpowiedzialności i zabrania się do pracy. Jeździłam od domu do domu, gdziekolwiek tylko mogę na trochę zostać i powtarzałam sobie "od jutra", "może się ogłoszę z korkami", "może zaniosę tam CV..." aż nigdy z tych postanowień nie doczekało światła dziennego aż do kilku dni temu. Być może boję się porażki ale to przecież część dorastania i stawania na własne nogi. Myślę, że przede wszystkim motywuje mnie to aby nigdy nie być rozczarowaniem dla rodziców którzy pokładają we mnie tyle nadziei i nie wywierają presji tylko dają mi iść własnym tokiem, oferując przy tym całą swoją pomoc. 

Tyle ostatnio żałowałam nad tym, że upuściłam się z blogowaniem; z czymś co sprawiało mi naprawdę wielką frajdę i potrafiłam to robić tak żeby każdemu sprawiało jakąś radość z czytania i oglądania. Aparat póki co się kurzy, w końcu obiektyw dalej nie działa a wraz z nadchodzącą wiosną przybywa mi milion pomysłów na zdjęcia, na siebie i na wszystko inne. Oby tylko to nie był słomiany zapał :) 

Wstawiłam tutaj już drugie zdjęcie czegoś co na swój sposób też mi poprawia zawsze humor- wrzucanie jakichkolwiek owoców do wody, robienie im milion zdjęć a później picie tego z grymasem kiedy woda za bardzo przesiąknie skórką cytryny i pomarańczy. Ale zawsze piję do końca, witaminy są ważne! Ostatnio znów powróciłam do ćwiczeń- choć mozolnie, to daję radę co jakiś czas się poruszać. Przyznam, że wystraszyłam się swojej wagi po tych miesiącach bez ruchu i zdrowego odżywiania ale oswajam myśli, że to nie waga jest najważniejsza a samopoczucie. A chyba każdy czuje się super po męczarni przy ćwiczeniach :)

Zawsze na początku przez 2 tygodnie siedzi we mnie wielka motywacja ale brak mi samozaparcia- coś nad czym teraz muszę ciężko pracować. Ale wierzę w siebie; obiecuję to sobie i Wam, że po opublikowaniu notki odpalę Pump It Up i przećwiczę wszysciuuutko! Czas odjąć od bilansu te pierogi z cebulką które Babcia mi tak namiętnie wciska :)

Ostatnio też ciągle dostaję komentarze na temat długości włosów. Strasznie szybko zapierdzielają i chyba ja sama to zauważam bo jakieś 80% dnia mam je w koczku i rzadko je widuję w całej okazałości. A jak już je widzę i się przyglądam to wydają się jakieś takie dłuższe za każdym razem. Na szczęście pozbyłam się już w miarę etapu Marka Mostowiaka i niedługo przyjdzie czas na małe podcięcie włosów oraz lekką zmianę fryzury. Tylko niech ciut jeszcze podrosną. Zawsze śmiałam się z ludzi którzy narzekali na fryzjerów którzy nie mają miarki w oczach i potrafili obciąć 10cm zamiast 2cm ale teraz przeżywam tę samą traumę. Panicznie boję się nie tylko fryzjera który miałby ochotę przywrócić mój imidż mieszkańca Grabiny (mogę się mylić bo może już tam nie mieszka, ups!).

Nie wiecie nawet jak tęsknię za uczuciem które sprawiało mi robienie zdjęć lustrzanką. Mam nadzieję, że szybko do niego powrócę, nawet z zepsutym obiektywem chyba da się coś zrobić! Ewentualnie postaram się, żeby pierwsze zarobione pieniądze poszły na kita lub przynajmniej naprawę 50mm/1.4...chociaż marzenia o pierwszym samochodzie, nowym telefonie czy wakacjach również chodzą mi po głowie. Ale jak się czegoś chce to trzeba na to zapracować i tego będę się trzymała :)

Podrzucam Wam mała fotorelację z dziś a także z innych dni. Z dziś najwięcej bo czułam się dzisiaj mega dobrze ze sobą i napstrykałam sobie tyle zdjęć, że już sobą rzygam :D

Jak zawsze zapraszam na mojego instagrama @izajaszczyszyn 

Buzi ♥